– მშობლების გასაგონად ვამბობ, ჩემო ძვირფასებო, თქვენი შვილები წაიყვანეთ და უთხარით, რომ ბებიებისთვის, პაპებისთვის იყიდოს საჩუქრები. ბავშვი როცა ბებიისთვის და პაპისთვის საჩუქარს არჩევს, მზრუნველობას ეჩვევა. ჩვენ კიდევ ეს პატარა რაღაც ისე გვახარებს და გვაბედნიერებს… მერე ბავშვმა იცის, რომ ბებიასაც უნდა და მეგობრები მასაც ჰყავს. თუ თავიდანვე ვეჩვევით და შვილიშვილი კინოში, თეატრში დაგვყავს, რომ დავბერდებით, მერე ისინი გვატარებენ.ვაიმე ბებო, შენ არ დასველდე, მე რაც გინდა, დამემართოს…” ბავშვი თავიდანვე ეჩვევა, რომ ბებო რობოტივითაა, უნდა დაიცვას, ყველაფერი გაუკეთოს, შეუსრულოს. რომ იზრდება, მაშინაც თვლის, რომ ბებიას ყველაფერი შეუძლია და არაფერი სჭირდება. მართალია, თანამედროვე ბებიები ასე არ ვართ, ჩვენს თავზეც ვფიქრობთ და ეს ძალიან სწორია. შვილიშვილისთვის რომ საინტერესო იყო, აუცილებელია, რომ შემდგარი, რეალიზებული იყო და შენი საქმე გქონდეს.
-