ანა კალანდაძე დაიბადა სოფელი ხიდისთავში, ჩოხატაურის რაიონში.დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტი კავკასიური ენების სპეციალობით 1946 წელს.1952 წლიდან მუშაობდა საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის ა. ჩიქობავას სახელობის ენათმეცნიერების ინსტიტუტის ლექსიკოლოგიის განყოფილებაში უფროსი მეცნიერ თანამშრომლის თანამდებობაზე – ეს წოდება სამეცნიერო ხარისხის დაუცველად მიენიჭა მას 1973 წელს ინსტიტუტის გადაწყვეტილებით. ლექსების წერა დაიწყო 11 წლის ასაკში. პირველი ლექსები გამოაქვეყნა 1946 წელს გაზეთ “ლიტერატურა და ხელოვნებასა” და ჟურნალ “მნათობში”. ლექსების პირველი კრებული გამოსცა 1953 წელს, რომელმაც დიდი პოპულარობა და საყოველთაო სიყვარული მოუტანა. ანა კალანდაძის შემდგომი პოეტური კრებულები გამოიცა 1958, 1960, 1967, 1976 და სხვ. წლებში; მისი ლექსები თარგმნილია რუსულ, ინგლისურ, ფრანგულ, პოლონურ და სხვა ენებზე.
გარდაიცვალა 2008 წლის 11 მარტს. დაკრძალულია მთაწმინდის პანთეონში.
ფეხი დამადგით, გულზე დამადგით ფეხი ყოველმან, წყალობა ჰყავით… საქართველოის ყოვლოს მპყრობელმან ვისურვე დავით… ფეხქვეშ გაცვითეთ საფლავის ლოდი ყურძნის მტევნებით… –ასეთი ცოდვა რა გაქვს მეფეო მიუტევები ღირს მსახურებდი ქართულ მიწა-წყალს, რაი გადარდებს? გასწიე იგი “ნიკოფსიითგან დარუბანდამდე“…. თუ, ეს მაღალთა თავმდაბლობაა ოდით და ოდით? თუ ცოდვილი ხარ, მაშინ, მეფეო, რაღა ქნან ცოდვილთ სულის სიმშვიდის, სულის სიმშვიდის ვერსით მპოველთა? –ფეხი დამადგით, გულზე დამადგით ფეხი ყოველთა… |
